All I want for Christmas...

Inmiddels ben ik weer twee zwangerschapstests verder, met een knallend positief resultaat. Het was erg fijn om te zien dat het tot dusver de goede kant uit gaat, maar de onzekerheid en angst slaan altijd weer toe. Ik wíl erin geloven en ik wíl er vertrouwen in hebben, maar tegelijkertijd weet ik ook dat de dan klap des te harder aankomt als het toch misgaat. Statistisch gezien is die kans nog vreselijk groot. Een vrouw van mijn leeftijd, met mijn voorgeschiedenis, heeft maar liefst 27% kans op een miskraam. Bij elke volgende miskraam wordt dit percentage hoger. Met dit in het achterhoofd kan ik maar beter met beide benen op de grond blijven staan. Ik zou heel graag op die roze wolk willen klimmen, maar het mag nog niet.
Op 3 januari zal ik mijn eerste echo krijgen. Ik ben dan 7 weken ver, als ik het haal. Nog 11 dagen... En daarna is het natuurlijk nog steeds spannend. Ik hoop daarom op een echo waarop goede hartactie te zien zal zijn, want dat zou de kans dat het goed blijft gaan aanzienlijk vergroten.

Ik merk dat ik ondanks de bezorgdheid toch een goed humeur heb. Niet vreemd eigenlijk. Jarenlang lag de ongewenste kinderloosheid als een donkere sluier over mijn gemoed. Nu is die sluier weg. Heerlijk, opzouten met die sluier!

Nog een gewaarwording is dat ik moe ben, maar ook meer energie heb. Mijn lichaam is moe, maar mentaal heb ik meer energie. Ik geniet van mijn lief, van mijn schattige 'poezels', van de kerstlampjes in huis, van het vooruitzicht op een fijne kerst met lieve vrienden en familie (deze keer waarschijnlijk in een gelukkigere omstandigheid) en zelfs de koude donkere dagen kunnen me niet deren. All I want for Christmas is in my belly. Let it grow, let it grow, let it grow!

Fijne feestdagen!

Zwangerschapstest nummer 2

Gisterenmorgen heb ik nog maar eens een test gedaan om te zien of de streep duidelijker zou zijn na 48 uur. (Het zwangerschapshormoon hCG behoort elke 48 uur te verdubbelen bij een gezonde zwangerschap.)
Wat was ik zenuwachtig, bang voor de uitslag, maar de zenuwen bleken onterecht... Dit keer een overtuigend resultaat!
Morgen weer een nieuwe test. Als ik durf.

Zwangerschapstest

Vanmorgen om 6 uur werd ik wakker en moest nodig naar het toilet. Dat leek me een uitstekend moment om er maar meteen een zwangerschapstestje aan te wagen. Gisteren was ik er nerveus voor, of eigenlijk gewoon bang. Bang voor wéér een teleurstelling. Maar vanmorgen dacht ik: "Let's get this over with!" Dus ik pakte mijn 'piesglaasje' -ik ben nogal een kluns met het absorberende gedeelte van de test te raken- en presteerde het toen alsnog om over mijn vingers te plassen. Het is een gave...
Handen wassen, test uitpakken (grrr wat een kloteverpakking om 6 uur 's ochtends) en 20 seconden erin dompelen terwijl ik luisterde naar het tikken van de klok. Timer van de oven op 2 minuten en wachten... tik tak tik tak... en ja hoor, ik zie een licht streepje verschijnen.
Maar het streepje is te licht naar mijn zin en mijn geloof is al eerder getart. Ik toog met mijn test naar boven, waar mijn lief nog half lag te slapen. "Kijk, ik heb een test gedaan... een lichte streep. Wil je 't zien?"
-"Ik kijk zo wel in beter licht... of nee, laat toch maar zien. Oh ja ik zie het. Nou laten we maar even afwachten he. Hij is wel licht."
Allebei zijn we nuchter. We moeten wel. Al drie keer eerder maakten we dit mee, waarvan de laatste twee keren ook een lichte test was en het binnen een week alweer mis was.
"Ik heb liever een negatieve test, dan een positieve en dat het dan weer mis gaat." zei m'n lief. Daar kan ik het alleen maar hartgrondig mee eens zijn. Is het lot weer met ons aan het spelen, of mogen ook wij deze keer het geluk meemaken?

Eindelijk weer verder

Na twee weken vakantie in Florida (wat overigens erg fijn was) begon voor ons eindelijk weer een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Tijd om weer in te stappen in de achtbaan die ook wel de Medische Malle Molen wordt genoemd.

Na de eerste follikelmeting op 24 november bleek er al meteen een dominante follikel te groeien. Dat was snel. Drie dagen later -op zondag- weer terug om te kijken of deze genoeg gegroeid was. Maar nee, hij had er geen zin in, een eisprong was nog niet in zicht. Het zag ernaar uit dat we moesten wachten op één van de andere follikels. Oke, geen probleem, ik ben een geduldig mens. Weer drie dagen later terug voor de volgende meting en wat bleek, het ei had er weer zin in en was gegroeid. Meteen bloed laten prikken en de LH-piek was er al, de afspraak voor de terugplaatsing van mijn laatste 2 cryo's kon gemaakt worden.
Afgelopen 5 december om 11.00 uur swaren we weer present op de IVF-afdeling van het LUMC. We werden binnengeroepen en de arts liet ons weten dat de cryo 8-cellig was toen deze werd ingevroren, 7 cellen had na ontdooien, en daarna weer is gaan delen en inmiddels alweer 9-cellig was. Goed nieuws dus. En de andere cryo? Die bleek niet ondooit te zijn. Miscommunicatie met ons eigen ziekenhuis. Er werd even een telefoontje aan gewijd met mijn eigen gynaecologe en we mochten een uur later terugkomen en dan werd de andere alsnog ontdooit. Prima, wij gingen wel even luchen bij Starbucks.
De reden dat ik beide cryo's tegelijk wilde, is dat we nooit van tevoren weten of een cryo goed ontdooit en geschikt zal zijn voor terugplaatsing. Stel, deze poging mislukt, dan moeten we een maand wachten. Als dan de laatste cryo niet goed is, dan hebben we die ronde geen kans meer. Dan liever deze keer een dubbele kans.
Enfin, na een uur konden we weer naar binnen en vertelde de arts dat ook de tweede cryo goed was ontdooit. Deze had wel minder cellen, maar de kwaliteit was goed.
Tijd om uit te kleden voor de terugplaatsing. De keren dat ik half ontbloot in de stoel van een gynaecoloog plaatsnam kan ik niet meer bijhouden, maar wennen doet het nooit. Elke keer weer voelt het als een inbreuk op mijn privacy, ook al is het dan met mijn toestemming. Maar ja, alles voor het goede doel.

Nu is het weer afwachten. Zoals gebruikelijk probeer ik niet te hopen, niet te denken, om vervolgens toch weer tegen dat sprankje hoop te vechten, omdat ik voorbereid moet zijn op een teleurstelling. Hoe meer hoop ik nu heb, hoe groter de teleurstelling straks.

Donderdag kan ik testen...