Open zenuw

Ik heb alweer een paar dagen niet geschreven, want eigenlijk heb ik niets te melden. Ik heb nu een verplichte "rustmaand" en het is wachten tot januari tot de hele rataplan weer begint. Echt "rust" is het natuurlijk niet, want ik heb geen aan-uitschakelaar om wel of niet met mijn kinderwens bezig te zijn in mijn hoofd. Dit brengt mij op een citaat uit het boek 'Open zenuw' van Denise Hilhorst, waarin ervaringen van lotgenoten staan beschreven:

Kata (33) "Soms gaan we lekker een weekendje weg saemen om even met iets anders bezig te zijn dan met onze kinderwens. Maar ook daar neem je de pijn mee. Dan zou ik bijna wensen dat ze in hotels en restaurants naast rookvrije zones ook zwangeren- en babyvrije zones inrichten."

Ik had het zelf kunnen schrijven.
Overigens, ook mannen hebben er moeite mee:

Cor (44) "Na weer een kraamvisite bij een vriendin barstte mijn vrouw in tranen uit. Dat maakte mij wanhopig en verdrietig. Haar troosten met een kind kon ik niet. Andere mannen hadden die troost wel. Moest je die kerels zien lachen achter hun kinderwagens, echt, ik kon ze soms niet zien. Waarom werkte hun sperma wel en dat van mij niet?"

Ook voor mijn lief zal dit heel herkenbaar zijn. Ik weet nog dat hij me vertelde hoe verdrietig hij werd toen hij in de lift stond met een man met een klein kindje.
Bij mij gaat dat verdriet hand in hand met woede. De gifgroene jaloezie maakt mij razend van binnen. Op zo'n moment wil ik dat de hele wereld met alles en iedereen erop vergaat. Ik niet? Dan zij ook niet! Natuurlijk weet ik dat dit niet reëel is, maar zo voelt het soms wel.
Als je eenmaal in de hectiek van de medische malle molen hebt gezeten, blijkt de pijn ook nooit meer helemaal over te gaan:

Sheila (33) "De pijn van het niet zwanger raken is nog niet over. Mijn dochter is nu een jaar en sinds een aantal maanden ga ik naar een psycholoog om het ICSI-verhaal een plek te geven. Ik heb het gevoel dat vrijwel niemand begrijpt waarom ik het daar moeilijk mee heb. Mensen denken dat nu alles is vergeten."

Ik kan niet in de toekomst kijken, of bedenken hoe ik er zelf in zou staan als ik eenmaal echt een kind heb. Maar een litteken zal er zeker blijven. En als er nooit een kind komt, een open zenuw.