All I want for Christmas...

Inmiddels ben ik weer twee zwangerschapstests verder, met een knallend positief resultaat. Het was erg fijn om te zien dat het tot dusver de goede kant uit gaat, maar de onzekerheid en angst slaan altijd weer toe. Ik wíl erin geloven en ik wíl er vertrouwen in hebben, maar tegelijkertijd weet ik ook dat de dan klap des te harder aankomt als het toch misgaat. Statistisch gezien is die kans nog vreselijk groot. Een vrouw van mijn leeftijd, met mijn voorgeschiedenis, heeft maar liefst 27% kans op een miskraam. Bij elke volgende miskraam wordt dit percentage hoger. Met dit in het achterhoofd kan ik maar beter met beide benen op de grond blijven staan. Ik zou heel graag op die roze wolk willen klimmen, maar het mag nog niet.
Op 3 januari zal ik mijn eerste echo krijgen. Ik ben dan 7 weken ver, als ik het haal. Nog 11 dagen... En daarna is het natuurlijk nog steeds spannend. Ik hoop daarom op een echo waarop goede hartactie te zien zal zijn, want dat zou de kans dat het goed blijft gaan aanzienlijk vergroten.

Ik merk dat ik ondanks de bezorgdheid toch een goed humeur heb. Niet vreemd eigenlijk. Jarenlang lag de ongewenste kinderloosheid als een donkere sluier over mijn gemoed. Nu is die sluier weg. Heerlijk, opzouten met die sluier!

Nog een gewaarwording is dat ik moe ben, maar ook meer energie heb. Mijn lichaam is moe, maar mentaal heb ik meer energie. Ik geniet van mijn lief, van mijn schattige 'poezels', van de kerstlampjes in huis, van het vooruitzicht op een fijne kerst met lieve vrienden en familie (deze keer waarschijnlijk in een gelukkigere omstandigheid) en zelfs de koude donkere dagen kunnen me niet deren. All I want for Christmas is in my belly. Let it grow, let it grow, let it grow!

Fijne feestdagen!