zondag 13 maart 2011

Gedicht

Vasthouden

Het is mogelijk
Dat we er nooit komen
Het is mogelijk
Dat we nu voorbij het midden zijn
Het is mogelijk
Dat we er bijna zijn
Alles is mogelijk
Zelfs het onmogelijke
Maar mogelijk ook niet
We weten het niet

Wat ik weet
Is dat we hoopvol waren
Wat ik weet
Is dat die omsloeg in verdriet
Wat ik weet
Is dat we verscheurd zijn
Alles wat ik weet
Is wat we diep van binnen voelen
Maar wat ik niet weet
Is hoe lang nog

Hoe vaak nog
Hervinden wij de moed
Hoe vaak nog
Ritjes naar het ziekenhuis
Hoe vaak nog
Is mijn lichaam niet mijn tempel
Misschien te vaak
Om het vol te houden
Misschien niet vaak genoeg
Om het einde te halen

Ik hou me vast
Aan een sprankje hoop
Ik hou me vast
Aan mijn lief
Ik hou me vast
Aan de gedachte
Dat er misschien
Ooit
Een kindje zal zijn
Dat zich aan mij mag vasthouden.


Alexandra

2 opmerkingen:

  1. lieve meid, ik kom toevallig op je blog en wat voel ik mij kut vandaag.....jij misschien ook, want ik lees dat je hoop van gisteren weer omgeslagen is in angst.......wat zijn je blog-stukjes herkenbaar. Ik als jonge vrouw die kerngezond is getrouwd met de liefste man die je je kan voorstellen maar die geen zaad (helemaal niets dus) heeft. Ik ben nog niet in een behandeltraject en mijn twijfels daarover nemen steeds meer toe......Jij, met de liefde van je leven en de strijd die al achter je ligt...

    wat moet ik zeggen?!??

    dat ik je gedicht prachtig vind en aan je denkt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ow alex en vincent..
    Ik vind het zo vreselijk dat het jullie weer niet is gegunt..
    Verdorie,..
    Ik zou wel met jullie mee willen schreeuwen...

    Liefs nette

    BeantwoordenVerwijderen