Na de rust

Na een hele lange pauze, een rustperiode waarin ik moest gaan wennen aan mijn antidepressivum, ben ik gisteren weer voor de eerste follikelmeting in het ziekenhuis geweest. Twee cyclussen lang heb ik het zwanger worden helemaal los gelaten. Maar dan ook écht los gelaten, want ik wist niet eens meer precies te vertellen op welke dag van de cyclus ik zat. Desondanks weet ik dat mijn laatste cyclus ongewoon lang heeft geduurd. Zeker zes weken. Ik had er zelfs -tegen beter weten in- een zwangerschapstest aan gewaagd!

Gisteren in het ziekenhuis was mijn eigen vertrouwde gynaecoloog er niet, maar een andere vrouwelijke gynaecoloog. Er was ook een co-assistent bij die "mee liep". Een jonge knul. Ha, mooi niet dat ik die mee liet gluren. "Ik vind één paar ogen genoeg." vertelde ik de gynaecoloog. De afgelopen paar jaar heeft genoeg medisch personeel me van mijn intiemste kant gezien. Ik vind het welletjes zo. Ik heb mijn deel wel bijgedragen inmiddels.

Op de echo was nog geen dominante follikel te zien en als dat overmorgen nog steeds niet zo is, dan moet ik aan de hormonen. Omdat mijn laatste cyclus zo lang is geweest, is het waarschijnlijk dat ik geen eisprong heb gehad. Onwillige eitjes is nu net iets waar ik niet op zat te wachten. Maar ik heb er niets over te zeggen helaas. Ik zit nu eenmaal in de hoek waar zwanger worden (en blijven) niet vanzelfsprekend is.
Er mogen wel wat kilootjes af bij mij, want dat zou kunnen bijdragen aan het zwanger worden en blijven. De ironie wil dat ik door die hele klerezooi juist ben aangekomen.
Ik kreeg een behoorlijke inzinking, nog voordat ik de spreekkamer had verlaten. Ik wilde het bijltje erbij neergooien. Ik wilde op de terugweg niet langs de apotheek voor een nieuw recept antidepressivum, ik wilde een drankje om van in te slapen en nooit meer wakker te worden.

Zojuist weer een evaluatiegesprek met mijn psychiater gehad. Ik dacht dat de scherpe kantjes van mijn depressie er wel af waren met deze medicijnen, maar het blijkt niet genoeg. Met ingang van heden is mijn dosis Sertraline verdubbeld. En vanaf maandag ga ik op dieet.

"Leven is meervoud van lef "
~Loesje~


Daar kan ik het alleen maar hartgrondig mee eens zijn.