Zwangerschapstest

Vanmorgen om 6 uur werd ik wakker en moest nodig naar het toilet. Dat leek me een uitstekend moment om er maar meteen een zwangerschapstestje aan te wagen. Gisteren was ik er nerveus voor, of eigenlijk gewoon bang. Bang voor wéér een teleurstelling. Maar vanmorgen dacht ik: "Let's get this over with!" Dus ik pakte mijn 'piesglaasje' -ik ben nogal een kluns met het absorberende gedeelte van de test te raken- en presteerde het toen alsnog om over mijn vingers te plassen. Het is een gave...
Handen wassen, test uitpakken (grrr wat een kloteverpakking om 6 uur 's ochtends) en 20 seconden erin dompelen terwijl ik luisterde naar het tikken van de klok. Timer van de oven op 2 minuten en wachten... tik tak tik tak... en ja hoor, ik zie een licht streepje verschijnen.
Maar het streepje is te licht naar mijn zin en mijn geloof is al eerder getart. Ik toog met mijn test naar boven, waar mijn lief nog half lag te slapen. "Kijk, ik heb een test gedaan... een lichte streep. Wil je 't zien?"
-"Ik kijk zo wel in beter licht... of nee, laat toch maar zien. Oh ja ik zie het. Nou laten we maar even afwachten he. Hij is wel licht."
Allebei zijn we nuchter. We moeten wel. Al drie keer eerder maakten we dit mee, waarvan de laatste twee keren ook een lichte test was en het binnen een week alweer mis was.
"Ik heb liever een negatieve test, dan een positieve en dat het dan weer mis gaat." zei m'n lief. Daar kan ik het alleen maar hartgrondig mee eens zijn. Is het lot weer met ons aan het spelen, of mogen ook wij deze keer het geluk meemaken?