Afleiding

De afgelopen dagen heb ik geprobeerd zo min mogelijk na te denken. Sinds maandag om middernacht is de nieuwste World of Warcraft expansie 'Cataclysm' uit en samen met Vincent heb ik me op de nieuwste content gestort tot diep in de nacht. Zolang ik lekker afleiding heb krijg ik geen kans om te doemdenken en zelfmedelijden te hebben. Het zit er allemaal wel, maar ik negeer het zoveel als ik kan. Totdat iemand met oprechte belangstelling het openbreekt. Zoals mijn beste vriendin zojuist. Ondanks mijn pogingen om de buitenwereld buiten te laten bleef ze me bellen, want ze wist dat ik er wel was... Dus nam ik uiteindelijk maar op. Goede vriendin die ze is liet ze me gewoon zijn en voelen, kon ze samen met me huilen en vertelde ze me dat ze wel zou willen zeggen dat het goed komt, maar dat ze dat ook niet zeker weet. Heerlijk is dat, als iemand realistisch en eerlijk is! Niks geen dooddoeners en gebagatelliseer. Niks geen "Komt wel goed schatje". Gewoon toegeven dat het Kaa Uu Tee is. Want dat is het.

En nu ga ik weer rocken in World of Warcraft!