maandag 24 januari 2011

Ernstig schattig

Nu onze kat Google al een tijdje zijn eigen pad heeft gekozen en zéér waarschijnlijk bij de overbuurvrouw te eten krijgt, hebben we hem niet meer in huis. Dwingen kun je een kat niet -andersom werkt overigens wel-, dus ik heb het maar zo gelaten. Als het maar goed met hem gaat en dat blijkt zo te zijn.
Toch wilde ik graag weer een harig mormel in huis en dus ging ik op zoek naar een kitten. Google had ik uit het asiel gehaald toen hij al twee jaar was en zijn verleden was onbekend. Met een kitten heb je dat niet en bovendien zijn kittens natuurlijk wel érg schattig.
Algauw stuitte ik op een advertentie op Marktplaats waarin drie kittens van acht weken te koop werden aangeboden. Telefoon gepakt, afspraak gemaakt en diezelfde avond er naartoe. En toen moest ik kiezen... omdat ik een zwakke plek voor cypertjes heb -mijn eerste kat 'Freggel' was een cypertje- werd het kiezen tussen twee kittens, want de derde was niet cypers. Allebei waren ze ernstig schattig dus de keuze viel me zwaar. Mijn keuze veranderde elke vijf seconden. Uiteindelijk maar gekozen met het idee dat het toch niets uitmaakt, want verkeerd kiezen kon ik niet. Dus hoppetee, het mormeltje in de draagmand, 175 euro afgerekend -ka ching!- en op naar huis...  Dachten we...

Nog voordat we de auto hadden bereikt met het miauwende beestje in de draagmand, zei ik tegen Vincent dat ik het toch wel érg zielig vond om haar van het zusje te scheiden waar ze zojuist zo leuk mee had gespeeld. Vincent, die mij het liefst gelukkig ziet, maakte het me makkelijk. "Zal ik dan maar weer even gaan pinnen?" Met een grijns van oor tot oor belde ik weer aan bij de mensen die zojuist al een makkelijke 175 euro aan ons hadden verdiend. "Ik wil ze alletwee!" Dat was geen probleem. En dus gingen wij naar huis met niet één, maar twéé droppies van kittens.
Vijf nachtjes hebben ze nu in hun nieuwe huis doorgebracht en ze voelen zich zichtbaar thuis. De avontuurljkste en brutaalste van de twee heb ik Flash genoemd. De ander Fila.
Elke morgen als ik de deur van de woonkamer open doe zijn ze zelf ook net wakker en komen ze me al uitrekkend begroeten.
Alles wat ze doen is schattig. Ik verdenk ze ervan met elkaar afgesproken te hebben om mij en Vincent te bespelen met een 'cuteness overload'. Slapen? Aww wat lief. In de gordijnen hangen? Schattig! Over mijn toetsenbord lopen? Lachen! De schattigheid heeft werkelijk ernstige vormen aangenomen. Al gauw zullen ze groot groeien en zullen de gordijnen niet meer bestand zijn tegen de niet meer zo kleine kattennageltjes... maar ze hebben nu al een vaste plek in mijn hart ingenomen. Ja, dat hebben ze heel slim gedaan.

1 opmerking:

  1. moet je die derde ook halen? die zit nu zo zielig alleen:P

    nanette

    BeantwoordenVerwijderen