woensdag 24 november 2010

Ongewenst kinderlozen: hoe ga je ermee om?

Ook al ben ik nu zwanger, het is nog láng geen tijd om een gat in de lucht te springen dus laat ik dat ook maar niet doen. Ik neem trouw mijn dagelijkse shotje vitamientjes en foliumzuur en verder kan ik alleen maar wachten. En daarna nog maar een tijdje wachten.
Mijn omgeving durft er echter wat meer vertrouwen in te hebben dan ikzelf. Gisteren opende ik een mail met daarin het woord ‘Gefeliciteerd!!!!!!!!!!!!!!!’ in koeienletters. Het was afkomstig van iemand met wie ik al geruime tijd geen contact meer heb. Ze had via iemand anders gehoord dat ik nu zwanger ben en blijkbaar was dit aanleiding om weer wat van zich te laten horen.
Het is typisch. Mensen kunnen vaak niet omgaan met andermans verdriet. Omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen, kiezen ze ervoor om niets te zeggen of zich zelfs helemaal uit het contact terug te trekken.
In de afgelopen 2,5 jaar is duidelijk geworden wat ik aan de mensen in mijn omgeving heb. Dat zie ik als winst. Sommige mensen zijn alleen geïnteresseerd in je als het goed met je gaat, en anderen zijn er onvoorwaardelijk voor je, dus ook als je het moeilijk hebt.
Of het nou vrienden, familieleden of vage kennissen zijn, begrip en onbegrip -in dit geval voor ongewenste kinderloosheid- komt onverwacht uit elke hoek.
Wat het meeste opvalt bij ‘de onbegripvollen’ is de onwetendheid waaruit dat onbegrip waarschijnlijk voorkomt.

Een greep uit de veel voorkomende 'foute' opmerkingen;

- "Je moet er niet zo mee bezig zijn."
Wat deze mensen blijkbaar niet weten, is dat er niet mee bezig zijn zéker geen zwangerschap oplevert. Als er een medisch probleem is, gaat een vakantie of een nieuwe hobby niet op miraculeuze wijze voor een bevruchting zorgen.
- "Heb je al aan adoptie gedacht?"
Wat ze hier niet weten, is dat een adoptieprocedure 3 tot 5 jaar in beslag neemt. En dat de kosten voor een adoptieprocedure beginnen bij €5000 en kunnen oplopen tot wel €20.000. Zouden deze mensen ook bereid zijn om bij te dragen in de kosten?
Even afgezien van de kosten, gooi je niet zomaar even je wens voor een eigen kind overboord. Een aanzienlijk deel van mijn wens behelst ook het zwanger zijn, de ervaring van een wonder mogen dragen in mijn eigen buik. Mensen die met de term ‘adoptie’ op de proppen komen hebben zelf meestal wel kinderen. En niet eens geadopteerd.
- "Kinderen hebben is ook niet alles."
Gek genoeg hoor ik dit alleen van mensen die er zelf wél voor gekozen hebben om kinderen te krijgen. En laten we maar niet gaan beginnen over wie er het meest bewust voor kinderen kiest, wie er het langst en diepst over nagedacht heeft. Dat win ik toch. :)

Maar hoe dan wel met ongewenst kinderlozen om te gaan?
Ah! Ik ben blij dat je het vraagt. Omdat ik ook de beroerdste niet ben, geef ik graag wat tips. ;)
- Sta voor hen klaar en vraag af en toe hoe het met ze gaat en hoe het met de onderzoeken en/of behandelingen staat.
- Probeer je te verdiepen in wat kinderloosheid nou eigenlijk is. Het is vervelend om steeds maar weer te moeten herhalen wat bijvoorbeeld IUI, IVF enz. inhoudt.
- Kondig geen nieuwe zwangerschap aan in gezelschap. Stel het nieuws niet uit en breng het voorzichtig.
- Realiseer je dat jaloezie bij ongewenste kinderloosheid hoort en heel normaal is. Elke nieuwe zwangerschap benadrukt het grote pijnlijke gemis bij hen die ongewenst kinderloos zijn.
- Kom niet met zogenaamde ‘oplossingen’. Als er een makkelijke oplossing was geweest, dan hadden ze die echt al lang gevonden.
- Positief blijven is goed, maar bagatelliseer niet. Verdriet mag er zijn en mag gevoeld worden. Erken dit verdriet. Doe 's gek! ;)

5 opmerkingen:

  1. wat mooi gezegd Alexandra!!
    En heel begrijpelijk, dat stuk over vrienden die ineens meer niks laten weten als je het moeilijk hebt. En als het dan weer goed gaat, dat ze dan weer ineens contact opnemen.

    Je kunt echt ontzettend mooi schrijven!! Ik blijf je blog zeker volgen!

    Dikke knuf, Regina

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel herkenbaar Alexandra! En weer mooi geschreven. Mijn moeder gebruikt altijd het eerste zinnetje. Dat we er niet zo druk mee bezig moeten zijn. Mijn standaard antwoord: ja hoe kunnen we nou een beetje bezig zijn met zwanger worden??? Ennne we moesten maar eens op vakantie volgens haar want dat werkt ook vast wel....

    Knuf Saskia

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bravo! Helemaal mee eens. En zo vermoeiend om idd. elke keer weer dezelfde dingen te horen. Ik blijf jullie volgen!

    X Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel fijn dat je dit soort dingen schrijft Alex! Ik heb een van bovenstaande fouten ook wel eens bij je gemaakt (positief denken). Bij vrienden heb ik het gevoel dat wel op let, maar nu dat ik zelf zwanger ben, vind ik het een stuk lastiger. Heb je daar nog tips voor?! Ze weten het inmiddels wel, maar in hoeverre vertel ik ze over kwalen, echo's, mijn blijdschap, etc...??

    X Sprokkel

    BeantwoordenVerwijderen